nikita291 |
Wys³any: ¦ro 10:52, 18 Cze 2008 Temat postu: DDA - Doros³e Dzieci Alkoholików |
|
DDA to skrót oznaczaj±cy Doros³e Dzieci Alkoholików. Doros³e Dzieci Alkoholików to osoby, które dorasta³y w rodzinach dysfunkcyjnych, rodzinach z problemem alkoholowym i rodziny te wypaczy³y w znaczny sposób ich pogl±d na ¶wiat i na siebie samych. Z zewn±trz DDA wygl±daj± tak samo jak ka¿dy, mimo jednak i¿ s± lud¼mi doros³ymi w wielu przypadkach zachowuj± siê jak dzieci.
Nie s± w stanie okre¶liæ swojej to¿samo¶ci, a dobre samopoczucie zawdziêczaj± nieskutecznym zachowaniom takim jak nadu¿ywanie innych ludzi, seks, substancje odurzaj±ce, mania posiadania, mania sukcesu, pieni±dze itp. Czêsto DDA uruchamiaj± ró¿norodne formy autodestrukcji m.in. odmawianie sobie praw, gotowo¶ci do bardzo surowego, a nawet okrutnego oceniania siebie, wchodzenie w rolê ofiary, trwanie w toksycznych zwi±zkach, my¶li i próby samobójcze, sk³onno¶æ do popadania w uzale¿nienia, choroby psychosomatyczne, zaburzenia ³aknienia DDA pozwalaj± ¿eby ¶wiat zewnêtrzny i inni ludzie wp³ywali i kszta³towali ich my¶lenie o sobie, warto¶ci, dzia³ania i szczê¶cie. Doros³e dzieci alkoholików bardzo czêsto nie zdaj± sobie sprawy z powi±zania swoich problemów z sytuacj± w ich domu rodzinnym.
Doros³e Dzieci Alkoholików w swoim ¿yciu do¶wiadczaj± ró¿norodnych i z³o¿onych problemów zwi±zanych z ich funkcjonowaniem emocjonalnym, kontaktami z innymi, radzeniem sobie w trudnych sytuacjach. Wiêkszo¶æ z nich do¶wiadcza pewnego poczucia niedostosowania, odmienno¶ci, nieatrakcyjno¶ci, bezwarto¶ciowo¶ci, i towarzysz±cej temu obawy przed zdemaskowaniem i odrzuceniem. Spora czê¶æ z nich sama zaczyna piæ, albo wi±¿e siê z osob± uzale¿nion±. Bardzo du¿a czê¶æ DDA to osoby samotne, albo maj±ce za sob± nieudane ma³¿eñstwa. Bardzo trudno im zbudowaæ swoj± rodzinê poniewa¿ maj± mnóstwo obaw zwi±zanych z swoim przysz³ym ¿yciem rodzinnym. Boj± siê powtórzyæ model rodziny w którym sami wyrastali. Czasem ¿ywi± przekonanie ¿e ma³¿eñstwo oznacza wzajemne krzywdzenie siê. Boj± siê blisko¶ci poniewa¿ wi±¿± j± ze zranieniem. Ich w³asne ma³¿eñstwa czêsto nie pokrywaj± pragnieñ i marzeñ które z nimi wi±¿± i czuj± siê z nich niezadowoleni. Trudno im tak¿e rozmawiaæ z partnerem o swoich obawach, odczuciach i marzeniach. DDA miewaj± bardzo trudne relacje z w³asnymi dzieæmi, nie radz± sobie oni w roli rodzica. Czêsto w kontakcie z dzieæmi wracaj± ich wspomnienia z dzieciñstwa. Obawiaj± siê te¿, ¿e skrzywdz± swoje dzieci tak jak sami zostali skrzywdzeni. Maj± ¶wiadomo¶æ, ¿e dziecko nie zawini³o, a jednak w niektórych rodzi siê agresja i z³o¶æ w stosunku do swoich dzieci. Z tego powodu du¿a czê¶æ z DDA nie decyduje siê na dzieci w ogóle, albo robi to bardzo pó¼no.
Problemy z w³asnym ¿yciem DDA s± zwi±zane czêsto z tym, ¿e oni sami s± bardzo mocno zwi±zani z swoimi rodzicami, mimo i¿ kontakt ten nie zawsze jest pozytywny. Kiedy wyprowadz± siê z domu niechêtnie pojawiaj± siê tam w odwiedzinach i bywa dla nich przera¿aj±ca my¶l o opiece nad rodzicami kiedy Ci zniedo³ê¿niej±. Tym co wi±¿ê ich bardzo mocno z rodzin±, to wspólna walka z alkoholem, w której obowi±zuje bezwzglêdna lojalno¶æ.
Mimo wszelkich problemów wewnêtrznych DDA czêsto bardzo dobrze radz± sobie w ¿yciu zawodowym. Ich najwiêksze problemy wi±¿± siê z kontaktami z innymi lud¼mi, ale nie z pokonywaniem problemów. W pracy, gdzie maj± jasno okre¶lone swoje role i zadania okazuj± siê osobami bardzo sprawnymi, odpowiedzialnymi i konsekwentnymi. Nie boj± siê podejmowania ryzykownych zadañ i nie porzucaj± ich ³atwo, chêtnie te¿ zdobywaj± nowe umiejêtno¶ci i pog³êbiaj± swoje kompetencje. Przy tej sprawno¶ci jednak s± ma³o wymagaj±cy, i nie poprosz± pierwsi od podwy¿kê, poniewa¿ maj± g³êboko zakorzenione poczucie ¿e sami s± gorsi od innych, mimo i¿ wiêkszo¶æ z nich ma wy¿sze, lub co najmniej ¶rednie wykszta³cenie. Ich wewnêtrznego przekonania ¿e ¿ycie stawia wiele bardzo trudnych wyzwañ z którymi sobie nie poradz±, nie zmienia nawet to, ¿e w rzeczywisto¶ci z wieloma sprawami radz± sobie znacznie lepiej ni¿ inni. Najlepiej radz± sobie w zawodach czy zajêciach, w których ich nieufno¶æ, wysokie wymagania, gotowo¶æ do ryzyka i ci±g³a potrzeba kontrolowania sta³y siê atutami
Najwa¿niejsze dla DDA jest wyj¶cie z izolacji, znalezienie siê w¶ród osób, które z racji podobnych prze¿yæ potrafi± zrozumieæ lêk, cierpienie i gniew nagromadzone w dzieciñstwie. Musz± wróciæ do z³ej przesz³o¶ci, ¿eby nie reagowaæ na to, co siê dzieje teraz, tak samo jak kiedy¶. Na terapiê zwykle zg³aszaj± siê DDA ok. 30 – 45 roku ¿ycia. Niestety grupa tych którzy podejmuj± terapiê jest stosunkowo niewielka. Wynika to tak¿e z tego ¿e dot±d niewiele jest zajmuj±cych siê tym placówek. |
|
nikita291 |
Wys³any: Czw 15:53, 13 Gru 2007 Temat postu: KIM SA DDA |
|
DDA - Doros³e Dzieci Alkoholików (ang. ACoA = Adult Children of Alcoholics lub ACA = Adult Children
Anonymous) - samopomocowe grupy wsparcia dzia³aj±ce na bazie przejêtego z ruchu AA (po niewielkich adaptacjach) programu Dwunastu Kroków. Opieraj± siê na za³o¿eniu, ¿e ludziom z okre¶lonymi problemami najlepiej pomog± w zdrowieniu spotkania z osobami o podobnych trudno¶ciach. Stworzono je z my¶l± o osobach, które dorasta³y w domu, gdzie przynajmniej jedno z rodziców by³o alkoholikiem i w zwi±zku z tym osoby te wykszta³ci³y cechy u³atwiaj±ce egzystowanie w takiej rodzinie, lecz wydatnie utrudniaj±ce ¿ycie poza ni±.
W ¼ród³ach amerykañskich obecnie równolegle pojawiaj± siê nazwy ACoA (Doros³e Dzieci Alkoholików) i ACA (Anonimowe Doros³e Dzieci), dla odzwierciedlenia, ¿e podobne problemy mog± dotyczyæ nie tylko osób z rodzin z problemem alkoholowym, lecz tak¿e wychowanych w rodzinach, w których istnia³y innego rodzaju dysfunkcje (nadu¿ycia seksualne, przemoc, perfekcjonizm, nadmierna religijno¶æ, emocjonalny rozpad ma³¿eñstwa rodziców, zakaz wyra¿ania uczuæ itp.) W Polsce dotychczas funkcjonuje g³ównie pojêcie DDA, czasem z zaznaczeniem, ¿e chodzi tak¿e o DDD (Doros³e Dzieci rodzin Dysfunkcyjnych).
Historia DDA
USA
Oko³o 1976 roku w Nowym Jorku cztery lub piêæ osób, opu¶ci³o Alateen i zaczê³o uczêszczaæ na Al-Anon jako osoby doros³e. Nie mog±c siê odnale¼æ w grupie gdzie byli odpowiednicy ich rodziców, postanowili za³o¿yæ w³asn± grupê Al-Anon, któr± nazwali Hope for Adult Children of Alcoholic (Nadzieja dla Doros³ych Dzieci Alkoholików). Spotkania odbywa³y siê w budynku Smithers na Manhattanie. Rozpoczêcie i zakoñczenie spotkania by³o takie samo jak w Al-Anon, lecz reszta spotkania zosta³a zmieniona. Do grupy zosta³ zaproszony jako go¶æ Anonimowy Alkoholik, piêædziesiêcioletni Tony A. Zaproszono go ze wzglêdu na jego wypowiedzi o wp³ywie dorastania w domu alkoholika na jego doros³e ¿ycie. Ró¿nica wieku pomiêdzy nimi by³a znaczna gdy¿ uczestnicy byli dwudziestolatkami. Bariera wieku jednak znika³a gdy zaczynali mówiæ o do¶wiadczeniach i uczuciach wyniesionych z domów rodzinnych. Identyfikowali siê z nim, i zosta³ on sta³ym uczestnikiem grupy.
Po pó³ roku zamiast wzrostu liczby uczestników grupy, czego oczekiwali wcze¶niej, dopiero co rozwijaj±ca siê grupa zaczyna³a siê kurczyæ do trzech lub czterech osób. Grupa by³a bliska zamkniêcia. Tony zaprosi³ osoby z AA do do³±czenia siê do grupy, jako osoby które te¿ mia³y rodziców alkoholików. Na pierwsze spotkanie przysz³o 17 na trzecim by³o ponad 100 osób. Byt grupy sta³ siê na tyle pewny, ¿e czê¶æ osób utworzy³o drug± grupê Generations (Pokolenia) ze spotkaniami w St. Jean Baptiste Church. Grupie tej przewodniczy³ Tony A., który ci±gle te¿ uczêszcza³ na spotkania pierwszej grupy. Grupa istnia³a bez formalnego okre¶lenia, kto do niej mo¿e nale¿eæ. Po pó³ roku Tony A. za namow± grupowiczów napisa³ The Laundry List, w których opisa³ cechy Doros³ych Dzieci Alkoholików. Ten dzieñ mo¿na uznaæ za pocz±tek istnienia idei grupy Doros³ych Dzieci Alkoholików. Na bazie tej listy rozpoczêto wkrótce spotkania w Kalifornii i Teksasie.
W 1979 roku opublikowano artyku³ w Newsweeku o tym, ¿e mieszkanie z alkoholikiem jako cz³onkiem rodziny powoduje d³ugoterminowe dysfunkcje zachowania. By³ to pierwszy artyku³ w czasopi¶mie amerykañskim.
Polska
W Polsce jako pierwszy o problemach doros³ych dzieci alkoholików zacz±³ mówiæ Jerzy Mellibruda w po³owie lat osiemdziesi±tych. Wtedy te¿ (jesieni± 1986 roku) powsta³y pierwsze grupy samopomocowe DDA. Pocz±tkowo nie opiera³y siê na systemie 12 Kroków, dopiero nieco pó¼niej odwo³ano siê do tej metody oraz do pracy nad cechami DDA (wg metody Mellibrudy).
Od pocz±tku lat dziewiêædziesi±tych w Polsce prowadzi siê szkolenia dla osób pragn±cych prowadziæ grupy DDA.
Pocz±tkowo dostêpna w Polsce literatura zwi±zana z problemem DDA obejmowa³a t³umaczenia ksi±¿ek autorów amerykañskich (np. Doros³e Dzieci Alkoholików Janet G. Woititz), jednak do¶æ szybko pojawi³y siê zwi±zane z tematem, lepiej dostosowane do polskich realiów opracowania autorów takich jak Jerzy Mellibruda, Zofia Sobolewska, Anna Dodziuk, czy Wanda Sztander. Literatura dotycz±ca DDA wydawana by³a lub jest m.in. przez Instytut Psychologii Zdrowia i Trze¼wo¶ci (obecnie Instytut Psychologii Zdrowia) i kilka wydawnictw komercyjnych. W ostatnich latach sporadycznie odnotowuje siê te¿ zainteresowanie prasy tymi tematami.
Czym ró¿ni siê DDA od AA, Al-Anon, Alateen
Choæ program zdrowienia DDA korzysta z 12 Kroków i 12 Tradycji przejêtych z AA oraz nawi±zuje do problematyki wspó³uzale¿nienia, podobnie jak Al-Anon s± jednak pewne ró¿nice:
· Inaczej ni¿ w AA, g³ównym celem uczestnictwa w mityngach DDA (lub innej formy pracy) nie jest zaprzestanie na³ogu picia alkoholu (lub u¿ywania innych substancji zmieniaj±cych nastrój), lecz wyzdrowienie ze skutków dorastania w rodzinie gdzie taki problem wystêpowa³, lub rodzinie dotkniêtej inn± dysfunkcj±. Choæ, jak mówi jedna z cech DDA, "stali¶my siê osobami uzale¿nionymi, lub po¶lubili¶my osoby uzale¿nione", st±d wiele osób mo¿e identyfikowaæ siê zarówno z DDA, jak i z uzale¿nieniem od alkoholu lub innymi problemami.
· Z uwagi na fakt, ¿e dziecko w rodzinie alkoholowej wyrasta zwykle w otoczeniu rodzica pij±cego (najczê¶ciej ojciec, choæ problem ten dotyka te¿ co raz czê¶ciej kobiet) i rodzica wspó³uzale¿nionego (zwykle matka), uczestnictwo w mityngach czy terapiach AA lub Al-Anon mo¿e powodowaæ u Doros³ego Dziecka z³e skojarzenia z dysfunkcyjnym domem.
· Ze wzglêdu na niski wiek uczestników Alateen (s± to grupy dla nastolatków wychowywanych w domach, gdzie wystêpuje problem alkoholowy) grupy te funkcjonuj± pod kierunkiem terapeuty. Jednak zdarzaæ siê mo¿e do¶æ czêsto, ¿e cz³onkowie Alateen po osi±gniêciu pe³noletnio¶ci kontynuuj± sw± pracê w DDA.
· Wed³ug formularzy rejestracyjnych ¦wiatowych S³u¿b DDA (ACA World Service Organization) oprócz bardzo zbli¿onego dla wszystkich tych wspólnot programu 12 Kroków i 12 Tradycji, którego prekursorem by³ ruch Anonimowych Alkoholików (AA), DDA posiada równie¿ unikatowe materia³y w³asne: The Problem (The Laundry List), w wersji polskiej jak dot±d wystêpuj±ce w postaci tekstów "Problem" i "Lista Cech DDA" oraz The Solution - "Rozwi±zanie".
Metody pracy z DDA
Choæ okre¶lenie "syndromu DDA" jest jedno, ró¿ne mog± byæ metody pracy nad usuwaniem skutków dorastania w "alkoholowym lub inny sposób dysfunkcyjnym domu":
1. Terapia indywidualna - w formie indywidualnych konsultacji z terapeut± (w warunkach polskich zwykle psychologiem, w Stanach Zjednoczonych bywa to czêsto psychiatra), rozmowy o problemach, prze¿ywanych emocjach, z mo¿liwo¶ci± otrzymywania informacji zwrotnych oraz porad.
2. Terapia grupowa DDA pod kierunkiem terapeuty - grupê prowadzi zwykle odpowiednio wykwalifikowany psycholog, mo¿liwe jest dzielenie siê przez uczestników swoimi prze¿yciami i problemami, zasiêganie rad od terapeuty i otrzymywanie informacji zwrotnych od innych uczestników; w bardziej zaawansowanych formach mo¿liwe jest tak¿e zadawanie prac pisemnych, praca w parach lub ma³ych grupach, czy bardziej zaawansowane formy psychoterapii (np. psychodrama czy ustawienia).
W Polsce istnieje mo¿liwo¶æ korzystania z obu form terapii w wersji p³atnej albo ca³kowicie lub czê¶ciowo refundowanej przez o¶rodki rz±dowe lub samorz±dowe (NFZ, PARPA, bud¿ety gmin).
3. Uczestnictwo w mityngach DDA - "dzielenie siê do¶wiadczeniem, si³± i nadziej±", w po³±czeniu z prac± na programie 12 Kroków DDA. Mityng jest grup± samopomocow±: podczas spotkañ mo¿liwe jest korzystanie z do¶wiadczeñ innych uczestników, jednak bez mo¿liwo¶ci udzielania rad, komentowania, czy przerywania wypowiedzi innych uczestników; prowadz±cymi mityngi s± zwykle osoby ze Wspólnoty DDA dysponuj±ce najwiêkszym do¶wiadczeniem, zaanga¿owaniem lub "sta¿em zdrowienia"; jednym z warunków bezwzglêdnie obowi±zuj±cym na mityngach jest zachowanie anonimowo¶ci spotkanych tam osób oraz zas³yszanych spraw i zdarzeñ.
W Polsce istnieje mo¿liwo¶æ uczestnictwa w mityngach wielu ró¿nych grup DDA (dzia³a m.in. kilka grup na Mazowszu, grupy w Wielkopolsce oraz na terenie Dolnego i Górnego ¦l±ska). Uczestnictwo w mityngach DDA jest zawsze bezp³atne. Grupy utrzymuj± siê jedynie z w³asnych, dobrowolnych sk³adek na cele organizacji spotkañ (wynajêcie sali, materia³y informacyjne itd.)
Do¶wiadczenie wielu DDA wskazuje, ¿e mo¿liwe i skuteczne jest ³±czenie w pracy nad sob± korzy¶ci uzyskanych ze stosowania 2-3 z wymienionych metod.
Wilkopedia |
|