 |
|
 |
|
sarenka_0
Moderator
Dołączył: 30 Lis 2007
Posty: 607
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 67 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Bielsko-Biała
|
|
 |
|
 |
|
 Wysłany: Pon 13:00, 30 Mar 2009 Temat postu: Terapia miłością, czyli jak zerwać z nałogiem |
|
|
Jan Paweł II napisał, że ludzi uzależnionych od alkoholu można porównać do ludzi z przypowieści o dobrym Samarytaninie. Osoby uzależnione – pisze Ojciec Święty – są również w drodze w poszukiwaniu wiary i sensu życia. Są też ludzie, których można porównać do dobrego Samarytanina, którzy gotowi są do poświęceń wobec tych, którzy są w potrzebie. Do takich osób można zaliczyć s. dr Lidię Krystynę Czurak, która od wielu lat pomaga osobom chcącym żyć w trzeźwości. Od 2000 r. prowadzi w podlubelskich Sieprawicach Terapeutyczny Ośrodek Miłości. Z pomocy ośrodka skorzystało już ponad 300 osób, które dzięki „terapii miłością” zerwały z alkoholem.
Spieszyć z pomocą
– Już jako dziecko zastanawiałam się nad losem alkoholików – mówi s. Lidia. – Widok tych ludzi był dla mnie bolesny i prowokował do szukania odpowiedzi na pytanie, co się z nimi stanie po śmierci. Wiele lat później podczas pracy katechetycznej ciągle spotykałam się z dziećmi z rodzin dotkniętych alkoholizmem. To sprawiło, że mieszkając w Warszawie, zaczęłam szukać ludzi zajmujących się pomocą alkoholikom. Odnalazłam wspólnotę AA działającą przy klasztorze Ojców Kapucynów. Dzięki temu w parafii, gdzie uczyłam religii, powstała wspólnota AA i Al-Anon. Następnie, także w Warszawie, s. Lidia przez kilka lat ofiarnie pełniła funkcję pełnomocnika burmistrza ds. rozwiązywania problemów alkoholowych.
Lata pracy, doświadczeń, podnoszenia kwalifikacji, a także szukania nowych dróg wychodzenia z alkoholizmu zaowocowały przygotowaniem przez siostrę autorskiego programu terapii osób uzależnionych od alkoholu. W ten sposób pod auspicjami powołanej przez siebie Fundacji „Pomoc Samarytańska” siostra dyrektor rozpoczęła poszukiwania odpowiedniego miejsca na rozpoczęcie działalności antyalkoholowej.
W lipcu 1999 r. Fundacja „Pomoc Samarytańska” pozyskała na 20 lat budynek w Sieprawicach, gmina Jastków, z przeznaczeniem na prowadzenie działalności statutowej. Zniszczony dom wymagał generalnego remontu. Siłą wiary i mozolną pracą, gdy zebranie potrzebnych na remont środków wydawało się wręcz niemożliwe, s. Lidia doprowadziła budynek do takiego stanu, że od 3 lipca 2000 r. mogli w nim zamieszkać pierwsi podopieczni. Zanim jednak rozpoczęła się działalność ośrodka, dzięki dobroci i trosce abp. Józefa Życińskiego w Domu Pomocy Samarytańskiej przygotowano kaplicę i umieszczono w niej Najświętszy Sakrament.
Wyrwani z nałogu
Pierwszym alkoholikiem był człowiek, którego w krytycznym stanie przywiózł z okolic Rzeszowa ksiądz proboszcz. Powiedział wówczas: – Jeśli siostra nie pomoże, to nie ma już dla niego ratunku. Mężczyzna ten od ośmiu lat, od czasu ukończenia terapii w Sieprawicach, nie pije alkoholu. Swoim życiem świadczy, że odnajdując Bożą moc, można prowadzić trzeźwe i twórcze życie. Ożenił się, ma kochającą żonę i dwoje dzieci oraz dobrą pracę. Siłę do trwania w trzeźwości czerpie z modlitwy i codziennej Eucharystii.
Inny mężczyzna – Adam, inżynier z Poznania, trafił do ośrodka na drugim końcu Polski dzięki przyjaciołom. Zagubiony, opuszczony przez najbliższych, którzy nie mieli już sił do walki z wszechogarniającym go nałogiem, poddał się terapii miłością mądrą, wymagającą i kształtującą osobowość człowieka. Pod powrocie do domu pogodził się z żoną i rodziną oraz wrócił do pracy. Teraz nie wyobraża sobie, że mógłby przeżyć choć jeden dzień bez przyjęcia Pana Jezusa w Komunii św. i bez modlitwy.
Kolejny podopieczny dzięki inspiracji i wsparciu materialnemu otrzymanemu od s. Lidii ukończył studia, napisał pracę licencjacką o Terapeutycznym Ośrodku Miłości w Sieprawicach, a magisterską – o katolickich ośrodkach pomocy osobom uzależnionym.
Prawda o człowieku uzależnionym
S. Lidia za Janem Pawłem II powtarza, że w człowieku zranionym przez alkohol, często zdegenerowanym, należy najpierw odbudować wartości moralne i religijne: wiarę, miłość, sens życia i dopiero na tym fundamencie można rozpocząć walkę z alkoholizmem i innymi nałogami. Oparty na takiej filozofii życia jej autorski program przynosi wymierne efekty. Zdaniem s. Lidii, sukces tkwi w integralnym procesie wyzwalania człowieka z nałogu i zakotwiczenia go w zbawczym dziele Jezusa Chrystusa. Dlatego ten rodzaj leczenia można nazwać Chrystoterapią. Jej ostatecznym celem jest zbawienie człowieka, a trwała trzeźwość jest koniecznym środkiem.
Pulsującym miłością miejscem w ośrodku jest kaplica, w której ukryty w Hostii Jezus leczy chore dusze mieszkańców i nieustannie obdarza ich miłością. Tu podczas modlitw, czytania Pisma Świętego, Eucharystii, adoracji Najświętszego Sakramentu czy Koronki do Miłosierdzia Bożego dokonuje się najważniejszy proces leczenia ran duszy człowieka. Duże znaczenie w „Chrystoterapii” ma spowiedź z całego życia, którą poprzedza gruntowne przygotowanie. Celem jej jest rozpoczęcie nowego życia.
Ważnym zadaniem osoby uzależnionej jest więc wiara w skuteczność nadprzyrodzonych środków zdrowienia i autentyczne korzystanie z nich podczas terapii i w dalszym życiu. – Kiedyś przyjechał do mnie inżynier z Warszawy – mówi s. Lidia – który po kilku dniach terapii stwierdził, że gdy pił alkohol, czuł się jak ryba wyrzucona przez morze na plażę, tymczasem pobyt w naszym ośrodku, modlitwa oraz życie sakramentalne sprawiły, że poczuł się jak ryba wrzucona z plaży do wody.
Urszula Buglewicz
Post został pochwalony 0 razy
|
|
FAQ 
