 |
|
 |
|
rowena77
Moderator
Dołączył: 30 Lis 2007
Posty: 170
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 26 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: łódzkie
|
|
 |
|
 |
|
 Wysłany: Czw 13:19, 19 Lut 2009 Temat postu: Poczucie winy |
|
|
Ludzie przyzwyczaili się do odczuwania poczucia winy (jedni nawet tak bardzo, że mylą je z sumieniem). Niektórzy lubią w ten sposób zwalać odpowiedzialność za to, jacy są teraz, na przeszłość, zamiast podjąć próby zmiany siebie w chwili obecnej, bo tak jest po prostu łatwiej. Panuje też przekonanie, że jeśli poczucie winy będzie wystarczająco silne, to przewinienie pójdzie w niepamięć. Najlepszym tego przykładem są więzienia. Ciekawe jednak, dlaczego tak wielu więźniów po odsiadce wraca z powrotem na przestępczą drogę? Są też tacy, którzy po prostu chcą uzyskać aprobatę od innych po tym, gdy zdarzyło im się zrobić coś złego. Poczucie winy jest też doskonałym sposobem na wzbudzenie współczucia. Jeszcze inni traktują poczucie winy jako sygnał, że właśnie złamało się jakąś zasadę i uważają, że jest to potrzebne. Owy sygnał (czyli poczucie winy) jest poprzedzany, jak każde emocje, przez myśli i to właśnie te myśli sugerują nam, że przekroczyliśmy zasadę, a nie poczucie winy, które następuje później. Ja jestem doskonale świadomy, kiedy łamię własne, moralne lub społeczne, zasady i nie potrzebuję poczucia winy, aby mi mówiło, kiedy to się wydarza lub że to, co zrobiłem, jest złe (o tym informuje mnie sumienie, a poczucie winy jest tylko bezsensownym karceniem się). Nie chciałem tego zrobić, ale to już się stało i moje emocje nic nie zmienią. Poczucie winy jest takim samym wyuczonym odruchem jak wybuch gniewu i można je wyeliminować. Koncentrując się na wydarzeniach z przeszłości, wzbudzając w sobie przygnębienie z powodu rzeczy, które zrobiłeś lub powiedziałeś, marnujesz bieżące chwile swojego życia, przeżywając ponownie coś, co już się wydarzyło.
Nasza kultura wręcz specjalizuje się w wywoływaniu w nas poczucia winy. Otoczenia nauczyło nas, że nie odczuwanie żalu za coś, co już się dokonało jest niewłaściwe, że powinieneś ulegać niemocy i tracić swoją energię na coś, co już masz za sobą. Ludzie uwielbiają wzbudzać poczucie winy w innych. "Powinieneś się wstydzić za to, co zrobiłeś!" – jakby to mogło Ci pomóc albo odmienić Twoje zachowanie w przeszłości. "Co pomyślą sąsiedzi?" – eee... kogo to obchodzi? To, co pomyślą na Twój temat, jest tylko ich opinią, która nie jest i nigdy nie była wyznacznikiem Twojej wartości. "Żałuj za grzechy!" – jakby miało to uczynić Ciebie lepszym człowiekiem albo nakłonić do tego, abyś ich więcej nie popełniał. Jeśli chcesz się pozbyć jakiegoś swojego "grzechu", to żal za niego NICZEGO NIE ZMIENI, jedynie praca nad sobą. Możesz spisać wszystkie swoje złe uczynki na kartce i ocenić je w skali od 1 do 10, zsumować liczby a następnie zastanowić się, czy owy wynik (obojętnie czy jest to 50, czy milion) ma jakikolwiek wpływ na chwilę bieżącą. Teraźniejszość jest cały czas taka sama, a poczucie winy jest najbardziej bezproduktywną emocją.
Nie ważne ile żalu w sobie trzymasz, ile łez przelejesz, ile poczucia winy będziesz w sobie dławić, to NIE ZMIENI PRZESZŁOŚCI. Nie cofniesz czasu, jeśli będziesz żałować. Jedyne, co osiągniesz, to wprowadzisz siebie w stan niemocy i zmarnujesz teraźniejszość. Pamiętaj, że co się stało, to się nie odstanie i nic nie możesz na to poradzić. The question is: "Dlaczego masz odczuwać poczucie winy, skoro nie uczyni Cię to lepszym człowiekiem, nie zmieni przeszłości a przeszkodzi Ci w cieszeniu się teraźniejszością?"
Rozmawiając na ten temat, spytałem kumpla, który się ze mną nie zgadza, jaki widzi sens w odczuwaniu poczucia winy. Odpowiedział mi: "Więc tak, odpowiem pytaniem, jadąc samochodem byłeś pijany (wiem, że po pijaku nie prowadzisz, ale zdarzyło się wbrew twojej woli), zabijasz matkę 5 dzieci, których ona osieroca, dzieci mają od 3 do 8 lat, nie czujesz poczucia winy i skruchy na rozprawie sądowej, nie czujesz poczucia winy patrząc jak dzieci zostają sierotami?"
Odpowiedział pytaniem, ale nie przytoczył mi sensu poczucia winy. No więc załóżmy, że naprawdę zdarzyło się coś takiego. Nie widzę sensu w zamęczaniu samego siebie tym negatywnym uczuciem, więc nie mam zamiaru go odczuwać. Nie ważne jak bardzo winny bym się czuł, to nie przywróci to życia ich matce, nie cofnie czasu, nie odmieni przeszłości. Nie mówię, że będę odczuwał radość z tego powodu, ale ja uważam, że poczucie winy w niczym tu nie pomoże. I tutaj przytoczę następne słowa mojego kumpla: "Czy nie jesteś im winien chociaż tyle? Że widzą, że żałujesz tego?". A co im da mój żal? Co oni będą z tego mieli?
Przeprosiłbym ich, wytłumaczyłbym, że nigdy nie chciałem do tego doprowadzić i poniosę konsekwencje, które przygotuje dla mnie wymiar sprawiedliwości, mimo iż owe konsekwencje nie odwrócą biegu historii. Zamiast czuć się winnym, starałbym się im jakoś pomóc, w miarę swych możliwości. Wolę działać niż uciekać do poczucia winy. Wolę uczyć się na błędach niż zadręczać się przeszłością i ciągle ją rozpamiętywać, jakby miało to ją zmienić. Gdyby mi ktoś zabił np. siostrę, a potem podszedł do mnie i powiedział: "Ofiarowuję Ci swoje poczucie winy" – odpowiedziałbym: "Dzięki stary, na pewno to przywróci jej życie, na pewno dzięki temu cofniesz się w czasie i już tego nie zrobisz. To, że będziesz karał się tym uczuciem, w niczym mi nie pomoże, Tobie również. Wyciągnij konsekwencje, ucz się na błędach i unikaj ich powtarzania, zamiast tracić chwilę bieżącą na przeżywanie jeszcze raz nieprzyjemnych chwil swojego życia, a będzie to dużo bardziej owocne niż Twój żal". Ale to tylko moje podejście, z którym nie zgodzi się ponad 99,99% społeczeństwa.
w/g "przebudzenia"
Post został pochwalony 0 razy
|
|
FAQ 
